Selam Dost

Selam Dostum;
Yıllar sonra gördüğümde
Seni şaşırdım
Krallık zannetmişsin hayatı
Krallık değil ki yaşadığın
Bir kalp zannetmişsin
Bir kalp değil ki taşıdığın

Etten kemiktensin
Benim olduğu gibi
Bir yaradanın var
Soluğunu istese keser
Umudunu istese kırar
Fark yoksa
Neden üstün benden düşüncelerin
Elin ayağın birse
Küçük görmen
Neden
Hayatı tanımaktan bıktım demişsin
Hayat sana teğet geçmiş
Anlamadan etrafını seyretmişsin

Sende yalnız kalmam zannettin
Demi ?
Sen de bir ömür sefa sürerim
Zannettin?
Olmadı be Dost?
Pişmanlıkların sardığında çepeçevre
Hayat bu olur dememişsin
Gökyüzünü kaçırmışsın
Zevklerin uğruna
Gecenin karanlığında
Sevgiliye serenatı
Büyüyüşünü kaçırmışsın
Kendi öz evladının
Ve anlamamışsın
Dememişsin ki kendine
Birgün yalnız kalırım

Sessiz köşende
Otururken
Çıkaramamışsın
Dememişsin sen
Bir gün bende yaşlanırım
Umudun eksilmeden
Gününü yaşamışsın
Ses etmemişsin
Anı yaşamaya
Ama Dost acısıda var
Sen hayatı anlamamışsın!