Seramik kalpler...

Masallardan önce kurgulanan tamlamalardı....
Tekdüzeliğe atılmıştı bir hayat parçası.
Seramikten kalpler vardı avucumda,
Soğukluğunu bedenimde hissettğim....
Buzdan kalpler vardı.
Aritmatik bir orantıyla atan..
Avucumda.
Birlikte nefes almak ne zahmetli.
Kırmamak lazımdı , kırılmamak...


Beni kan tutar.
Bakamam hakaret eden dudaklara.
Her cümlenin sonuna yapıştırma gereği duydugum üç nokta. . .
Ne kadar gerekliymiş hepimize.
Yüklemleri belli olmayan cümleler atıyoruz birbirimize.
Sahip olduğum kalplerin hepsini kırmak üzre.....

Sabrettim , anlamını bilmediğim dualara sığınara..
Umrum dışı olmayan hazırlananlar.....
Kırmaya tenezzül ettiğim kalpler...Hepsi aynı bavulda
Veda etmeden....



Romanlardan çalıntı önsöz cümleleri...
Sanki çok özgün bir yaşam sahibiyim.
Elimde plastikten kalpler var,
Yapmacıklığını hemen ele veren...
Saydam kalpler var.
Simetrik iltifatlarla yansıyan...
Avucumda.
Birlikte nefes almak ne zahmetli.
Buruşturup atmak lazım..!